کد مطلب:19644 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه كسي كه از دين بريده است ، با دين آشتي دهيم ؟

قدم اوّل علّت يابي است . فهرست اين علل . . .
1 . گرايش سنّتي و يا عاطفي به دين . روشن است كه اين اساس زود متزلزل مي شود . و راه اين است كه مذهب اصيل معرّفي شود . مذهب اصيل با تفكّر شروع مي شود پس كافيست با تفكّر به نياز به مذهب شروع كنيم . آنگاه مي بينيم انسان در گذشته و انسان معاصر به شدّت در جستجوي دين بوده و هست . در اين باره شواهد زيادي هست . انسان غيب را مي خواهد و به آنچه كه هست خشنود و آرام نمي شود .
2 . رفتار ناپسند ديندارانه بي مبالات - و راه اين است كه با موارد شايسته و رفتار خود خويش اين تنفّر را از ذهن و دل شخص بزدائيم .
3 . عدم پاسخ به سؤال هاي شخص . پس بايد اين فرد را با اشخاص و نهادهاي پاسخگو و يا كتاب هاي خوب مرتبط نمود .
4 . احساس مخالفت دين با ارضاي هواهاي نفس و به تعبير ديگر مانع ديدن دين براي انجام گناهان . در اينجا نيز بايد شخص را از اين توهم بيرون آورد كه دين با ارضاي تمايلات طبيعي انسان مطلقاً مخالف است و اين تحديد و مرز گذاشتن دين به سود اوست چون او را از صدمات هرزگي و بي بندوباري حفظ مي كند و از تكراري شدن و دلزدگي از ارضاي نيازها نيز نجات مي دهد . تازه همه بايد بدانيم دنيا جايگاه مزاحمت هاست انسان هرگز ميدان كاملي براي ارضاي همه هوي نخواهد يافت .
5 . فرصت دادن و استمرار بر مقصد . اين كار شكيبايي مي خواهد چنانكه پيامبر اكرم « ص » براي آن جوان يهودي 4 سال آزار تحمّل كرد تا جوان اسلام آورد .
6 . احتمالات ديگري نيز موجود است كه براي مثال تغذيه حلال در پذيرش حق مؤثّر و تغذيه حرام مانع محسوب مي شود . توجّه به اين احتمالات نيز در تسهيل كار ، مطلوب است .
7 . كتاب علل گرايش به يادگيري از شهيد مطهري توصيه مي شود .